साहित्यशास्त्रे व्याख्यातॄणां स्थानमतीव महत्त्वं वहति । तैर्विना काव्यानुसन्धानं न शक्यते । किन्तु तेऽपि कवयः अत एव तैरेवम् अत्यद्भुतरीत्या कवीनां मनस्सु विद्यमानानि रत्नानि उद्धृत्य श्रोतॄणामानन्दाय ददति । तेषु प्रथमतया मल्लिनाथसूरिः स्वीक्रियते मया अत्र -
